πυρισφάραγος

-ον, Α

πυρισμάραγος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρι- (βλ. λ. πυρ) + -σφάραγος (< σφαραγοῦμαι «τρίζω, θορυβώ»), πρβλ. ανεμο-σφάραγος].